Kind van de zeventiger jaren
Jij moest het allemaal ervaren
Was er wel iemand die jou zag?
Het ging alleen om goed gedrag
Stil zijn, niets zeggen, anderen niet storen
Lees rustig je boekje in een hoekje
Je werd nerveus en deed hun ding
Wat werd er nu van jou verwacht?
Je mocht niet eens praten of een liedje zingen
Daar zat je aan je tafeltje, te dromen
Wat werd er eigenlijk van je verwacht?
Mocht je er überhaupt wel zijn?
Ze maakten jou pietluttig en zo ontzettend klein
Er was nog geen mobieltje, alleen een kopje thee
Oranje tegels aan de muur en een bruine tv
Jij uitbundig, helder en diep intens van nature
Moest stil zijn en in het gareel
In de maat, in de pas, in de klas
moest iemand zijn die je helemaal niet was...
Was dat nu wat jij wilde? Nee
Maar om te overleven speelde je het spel maar mee
Later kijk je om heen
Jouw individuele eigenheid, toen in de kiem gesmoord,
kwam toch tot bloei, jij was ontwaakt door de prachtkracht in jou
Jouw groei die niet te stoppen was, door wie jij van nature was
Jij mooi mens, man of vrouw
Na jaren van ‘dienen’ en' in de plooi'
Eerst op kantoren bij advocaten tot accountants,
bij opgeblazen heren in pakken, ICT
Familie systemen, gezin, één of twee…
Ja, drink maar weer eens dat kopje thee…
Zie nu voor de jeugd in deze tijd:
Nog steeds in de maat, anders wordt de juf heel kwaad
Hetzelfde patroon, alleen van vorm veranderd, genuanceerd
computers in plaats van tv en i.p.v. oranje, licht gemêleerd
Jij zag dat het niet ging om vorm en materie
Maar geestkracht en vrijheid van binnenuit
Het oorspronkelijke Zelf, jouw unieke wezen
En ondertussen zag je ook het geheim van dit want...
Deze oorspronkelijkheid was er nog steeds
En daar was jij nooit van weggeweest
Els
Reactie plaatsen
Reacties